ύμφωνα με το περιοδικό Smithsonian, η Γη έχει παγώσει εντελώς τουλάχιστον δύο φορές στην ιστορία της, με ορισμένους, ωστόσο, γεωλόγους να υποστηρίζουν ότι κάτι τέτοιο συνέβη έως και τέσσερις φορές.
Η λεγόμενη «χιονόμπαλα Γη» ήταν ομολογουμένως πολύ όμορφη -κάτι σαν ένα γιγαντιαίο χριστουγεννιάτικο στολίδι- αλλά δεν ήταν ένα εξαιρετικό μέρος για να ζήσει κανείς. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ, λοιπόν, τι θα γινόταν στην περίπτωση που κάτι τέτοιο συνέβαινε ξανά, αρχής γενομένης από το πάγωμα των ωκεανών;Να τι θα συνέβαινε στην περίπτωση που πάγωναν οι ωκεανοί στη Γη
Η πιο πρόσφατη επανάληψη της «χιονόμπαλας Γη» ήταν πριν από περίπου 650 εκατομμύρια χρόνια, και ο πλανήτης (προφανώς) θερμάνθηκε ξανά και σχηματίστηκε η Γη όπως την γνωρίζουμε όλοι σήμερα. Πώς έγινε όμως; Θα μπορούσε να συμβεί ξανά; Και αν ξανασυμβεί ποτέ κάτι τέτοιο πώς μπορεί να διορθωθεί;
Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει με σιγουριά τι έκανε τη Γη τόσο κρύα στο παρελθόν, αναφέρει το grunge.com. Ο Ray Pierrehumbert από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο λέει ότι θα μπορούσε να ήταν ένας μετεωρίτης που έριχνε σκόνη και τέφρα στην ατμόσφαιρα και έκλεινε τον ήλιο, αλλά αυτό το σενάριο φαίνεται απίθανο να έχει συμβεί περισσότερες από μία φορές. Είναι επίσης πιθανό ότι η «χιονόμπαλα Γη» είναι μόνο μέρος των φυσικών κύκλων άνθρακα του πλανήτη -τα αέρια του θερμοκηπίου πέφτουν και έτσι η Γη κρυώνει.
Αυτό που θα συνέβαινε, λοιπόν, στην περίπτωση που πάγωναν οι ωκεανοί είναι ότι θα έκανε κρύο, της τάξεως των 58 βαθμών κάτω από το μηδέν και η θερμοκρασία θα συνέχιζε να πέφτει αφού ένας παγωμένος ωκεανός θα αντανακλούσε περισσότερο φως του ήλιου πίσω στο διάστημα από έναν υγρό.
Ο πάγος στην επιφάνεια της Γης θα είχε πάχος έως 1 χιλιόμετρο, και ακόμη και στις τροπικές περιοχές θα έφτανε και τα 10 μέτρα πάχος. Το What If Show επισημαίνει ότι ενώ οι άνθρωποι που ζουν σε ψυχρότερα κλίματα μπορεί να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν την πτώση της θερμοκρασίας, οι άνθρωποι που δεν έχουν ποτέ βιώσει πώς είναι ένας σφοδρός χειμώνας δεν θα είχαν ιδιαίτερη τύχη αναφορικά με την επιβίωσή τους.
Οι παγωμένοι ωκεανοί, επίσης, θα σήμαιναν ότι όλη η βιομηχανία θα πέθαινε, καθώς τεράστια ποσά της παγκόσμιας ναυτιλίας -συμπεριλαμβανομένων περίπου των μισών από τις μεταφορές πετρελαίου παγκοσμίως- πραγματοποιούνται δια θαλάσσης, ενώ με τους ωκεανούς παγωμένους, οι τιμές του πετρελαίου θα εκτοξεύονταν στα ύψη και το εμπόριό του θα αμβλυνόταν.
Ακόμη, όλη η ζωή στον ωκεανό θα εξαφανιζόταν. Τα φύκια δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν κάτω από τον πάγο και τα άσχημα νέα θα ταξίδευαν απλώς σε όλη την τροφική αλυσίδα. Και τελικά, όλη η ζωή στη στεριά θα πέθαινε, επίσης, χάρη στην έλλειψη υγρού νερού.
Το αναπάντεχο σε όλο αυτό, ωστόσο, είναι το γεγονός ότι με την εξαφάνιση της ζωής των φυτών, δεν θα υπήρχε τίποτα για να παγιδευτούν τα αέρια του θερμοκηπίου και, έτσι, θα ξεκινούσε ένας ένας κύκλος θέρμανσης του πλανήτη. Υπό αυτό το πρίσμα, λοιπόν, το πρόβλημα θα διορθωνόταν από μόνο του σε μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια.
